فرمت فایل در عکاسی دیجیتال

• بعد از گرفتن عکس سوال مهم این است که آن عکس ها چه می شوند؟ عکس ها بر روی کارت حافظه ذخیره می شوند اما سوال مهمتر این است که " چه تعداد عکس را می توان روی کارت حافظه یا در درایوهای کامپیوتر ذخیره کرد؟" پاسخ به این سوال به یک مسئله مهم پایه برمی گردد: کیفیت تصویر! در واقع فرمت های مختلف فایل تصویری که در دسترس شما هستند در میزان ذخیره اطلاعات تصویری متفاوت اند و این امر بستگی دارد که شما بخواهید چه میزان اطلاعات را در هر فایل تصویری ذخیره کنید و چه مقدار از آن را با حذف اطلاعات بالقوه فرعی دور بریزید؛ این ماهیت اصلی فشرده سازی است. سه فرمت اصلی تصویری عبارتند از: JPEG-TIFF-RAW.

• فشرده سازی فایل

 فشرده سازی فایل به دو روش امکانپذیر است: فشرده سازی بی ضرر و فشرده سازی پر اتلاف. الگوریتم فشرده سازی بی ضرر هیچ قسمتی از اطلاعات فایل را دور نمی ریزد. به علاوه، راهی کارآمد برای نمایش تصویر بدون کاهش کیفیت اصلی آن است. از سوی دیگر، الگوریتم فشرده سازی پر اتلاف با کاهش کیفیت، سایز فایل را کم می کند.

• JPEG

JPEG (که مخفف Joint Photographic Expert Group است) متداول ترین فرمت ذخیره عکس های دیجیتال است. وقتی از این فرمت برای عکاسی استفاده می کنید، می توانید تعداد بیشتری عکس را با سرعت بیشتر (از نظر ذخیره سازی در دوربین و ویرایش عکس در فوتوشاپ) ذخیره کنید.با این حال، JPEG شاید بدترین فرمت ذخیره عکس باشد زیرا الگوریتم فشرده سازی بکار گرفته شده برای ذخیره عکس بسیاری از اطلاعات عکس را نادیده می گیرد که به هیچ عنوان قابل بازیابی نیست.JPEG معمولا فشرده سازی 10:1 یا 20:1 را با کاهش کیفیت بسیار نامحسوس انجام می دهد. با تنظیم میزان فشرده سازی، شما می توانید کیفیت تصویر و حجم فایل را کنترل کنید. فشرده سازی JPEG به قدری اطلاعات را دور      می ریزد که بازیابی موثرعکس ( به طور مثال: تصحیح رنگ، وضوح تصویر و افزایش سایز عکس) بسیار دشوار می گردد.

به علاوه، ویرایش مجدد و ذخیره تصویر نیز مقدار دیگری از کیفیت تصویر می کاهد (مثل کپی کردن). ویرایش های متوالی و ذخیره کردن های مجدد با فرمت JPEG کیفیت تصویر را کمتر نیز می کند. با این حال JPEG برای بیشتر کاربردهای عکاسی دیجیتال مناسب است (از این روست که محبوبیت زیادی پیدا کرده است)، زیرا فایل های کم حجمی تولید می کند و شما می توانید از یک سفر یا یک مهمانی خاطرات شیرینی را به آسانی ثبت کنید.

• TIFF

TIFF (که مخفف Tagged Image File Format است) به عنوان فرمت استاندارد فایل عکس در نظر گرفته می شود، زیرا فرمتی بسیار منعطف است که از الگوریتم فشرده سازی بی ضرر استفاده می کند و بنابراین در پروسه فشرده سازی از کیفیت فایل کاسته نمی شود. TIFF با قابلیت ذخیره اطلاعات تصویر با الگوریتم بی ضرر به یک فرمت مناسب برای آرشیو عکس ها تبدیل شده است. برخلاف JPEG، فایل TIFF بدون کاهش کیفیت می تواند بارها ویرایش و ذخیره سازی شود. به علاوه وقتی از یک پردازشگر تصویر دیگر مانند فوتوشاپ استفاده می کنید، شما به تمام لایه های یک عکس ویرایش و ذخیره شده دسترسی خواهید داشت و بنابراین در مواقع مورد نیاز می توانید به آنها رجوع کنید. TIFF دو نوع پیکربندی دارد: 16 بیتی و 8 بیتی؛ 16 بیتی اطلاعات بیشتری را برای ویرایش در تاریکخانه دیجیتال (مانند: تغییرات اشباع رنگ، تعادل رنگ، روشنایی و کنتراست و ...) در اختیارتان قرار می دهد. 8 بیتی ( مناسب برای ذخیره و چاپ)، تمامی کارهایی که روی عکس انجام داده اید را در اندازه ای نسبتا کوچکتر حفظ می کند. به طور کلی، فایل های TIFF به سادگی می توانند تا اندازه 48 مگابایت برای هر عکس بزرگ شوند. اما مشکلِ بزرگ کردنِ زیادِ فایلِ عکس، عدم امکان چاپ دیجیتال با حجم مورد نظر است. مشکل دیگر فایل TIFF این است که در اکثر دوربین ها فرمت TIFF وجود ندارد.

• RAW

 RAW در واقع تصویر پردازش نشده و خام است. میتوان از RAW به عنوان نگاتیو دیجیتال یاد کرد زیرا دقیقا مانند نگاتیوهای عکاسی با فیلم عمل می کند. فایل های RAW درست مانند نگاتیوهای فیلمی، باید به  فرمت های قابل دیده شدن (TIFF یا JPEG) تبدیل شوند. همچنین فایل های RAW - مانند نگاتیوهای فیلمی- طیف پویای (دینامیک رنج) گسترده ای دارند. دلیل عکاسی با فرمت RAW چیست؟ اگر می خواهید پس از عکاسی تصویر را در تاریکخانه دیجیتال زیاد دستکاری و ویرایش کنید، با فرمت RAW عکس بگیرید. فرض کنید در فضای بسته با نور تنگستن عکاسی کرده اید اما وایت بالانس دوربین روی نور روز بوده است. اگر عکس را با فرمت JPEG ذخیره کرده باشید، بیشتر اطلاعات نوری عکس از دست رفته اند و در نهایت یک عکس قرمز/ نارنجی خواهید داشت. (که از آن لذت نخواهید برد.)  با فرمت JPEG شما نمی توانید اطلاعات از دست رفته را بازیابی کنید و در نتیجه ویرایش و دستکاری تصویر بسیار دشوار بوده  و در نهایت نیز نتیجه مطلوبی نخواهید داشت. در حالی که در فایل RAW، تمامی اطلاعات رنگی تصویر در دسترس است و شما می توانید عکس را ترمیم کنید؛ وایت بالانس را تصحیح کرده و عکس جذاب تری داشته باشید.

• نتیجه گیری

 حال احتمالاً از خود می پرسید که کدام فرمت برای عکاسی مناسب تر است؟ این تصمیمی است که شما با توجه به خواسته ها و نیازهای عکاسی خود می گیرید. بیشتر از در نظر گرفتن سایز فایل، بیاندیشید چه میزان پردازش پس از عکاسی نیاز دارید تا به بهترین تصویر ممکن برسید.

یکی از ایرادهایی که به فرمت RAW وارد است این است که هیچ گونه استاندارد سازی در مورد آن وجود ندارد، بنابراین هر تولید کننده دوربین قالب و فرمت RAW مخصوص خود را تولید می کند. افراد حرفه ای فقط با فرمت RAW عکاسی می کنند تا بتوانند بدون محدودیت هر میزان تغییرات را که مشتری از ایشان درخواست می کند روی عکس ها اعمال کنند. برای بهترین استفاده از RAW باید دانش کامپیوتری خوبی داشته باشید. به علاوه، ماهیت دستکاری نشده فایل های RAW گزینه های ممکن بیشتری را برای ویرایش عکس ها در آینده در اختیارتان می گذارد زیرا با ابداع نرم افزارهای جدید اصلاح عکس، توانایی شما در ویرایش عکس ها نیز تغییر می کند.

 در حالیکه JPEG یکی از مورد استفاده ترین فرمت های ذخیره عکس است که امکان ذخیره عکس با حجم کم و کیفیت خوب را فراهم می کند، عکاسان حرفه ای فرمت های TIFF و RAW را علیرغم اشغال فضای بیشتر ترجیح می دهند زیرا عکس ها را با کیفیت فوق العاده بالا ذخیره می کنند.